Społeczność naszej szkoły wielokrotnie udowodniła, że literatura polska może być wspaniałym źródłem inspiracji. Tak było i tym razem. Na szkolnej scenie wystawiono „Legendę o Janie i Cecylii” na motywach „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej.
Z inicjatywy Prezydenta RP rokrocznie szkoły, stowarzyszenia, samorządowcy i wielu innych pasjonatów żywego słowa włącza się do Narodowego Czytania. W tym towarzystwie nie zabrakło naszej szkoły. W tym roku szkolnym postanowiliśmy zrealizować projekt związany z dziełem Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem”. Uznano, że ciekawym pomysłem byłaby inscenizacja legendy o Janie i Cecylii (protoplastach rodu Bohaterowiczów). Stanowi ona, wpleciona w akcję powieści, symbol wzorowego małżeństwa, symbol trudu i umiłowania ojczystej ziemi.
Pierwszym krokiem było napisanie scenariusza – wyodrębnienie ról aktorskich i przygotowanie fragmentów czytanych (pani Justyna Owcarz). Potem przygotowania inscenizacyjne, budowanie scenografii i próby (pani Anna Kamińska).
W lutym 2024 r. najpierw uczniowie klas I –III, a potem uczniowie klas IV – VIII mogli zobaczyć przedstawienie i wsłuchiwać się w malowniczy i nastrojowy język powieści Elizy Orzeszkowej.
Inscenizacja rozpoczęła się od opisu mogiły Jana i Cecylii:
Był to grobowiec bardzo prosty i ubogi, […]. Składał się on z sześciokątnego, grubego u podstaw a zwężającego się ku szczytowi krzyża, na którego czerwonym tle bielała postać Chrystusa, a którego boki okryte były różnobarwnymi godłami i figurami. Były tam białym pokostem powleczone i ściśle do krzyża przylegające trupie głowy i różne narzędzia Chrystusowej męki, płaskie popiersie Marii z tkwiącymi w nim siedmioma pozłacanymi niegdyś i w kształt miecza wyrzeźbionymi strzałami, wsparte na rękach i w zamyśleniu na podstawach z drzewa lub gliny siedzące wypukłe figury świętych. […]
Kiedy widzowie słuchali fragmentu powieści, mogli równocześnie obserwować aktora wchodzącego z namalowanym krzyżem i z napisem: „JAN I CECYLIA, ROK 1549 memento Mori”.
To łączenie obrazu, ruchu scenicznego, muzyki oraz czytanych fragmentów towarzyszyło oglądającym przez całe przedstawienie.
Na scenie zobaczyliśmy potem puszczę nadniemeńską z dzikim zwierzem. Wszystko to ukazało się oczom widzów dzięki teatrowi cieni. Potem już wkroczyli aktorzy ( uczniowie klasy VI). Była scena osiedlenia się na tych ziemiach Jana i jego żony, ich ciężka praca. Potem przybycie króla ze świtą i nadanie staruszkom nazwiska Bohaterowicze. Sceny przeplatane były odpowiednio dobranymi fragmentami prozy ( czytanie powierzono uczniom klasy VIII) i muzyką. Tu pojawiła się także piosenka „Zachodźże słoneczko”.
Pani dyrektor oraz pani wicedyrektor włączyły się do aplauzu widowni i podziękowały twórcom za organizację i przygotowanie inscenizacji.
Brawo, brawo i jeszcze raz brawo.
Wybranie legendy z powieści Elizy Orzeszkowej nie było przypadkowe. Organizatorzy zapraszają uczniów do konkursu szkolnego, którego celem jest napisanie własnej legendy, która wyjaśniałby okoliczności powstania miejscowości lub wyjaśniała jej nazwę (może odnosić się np. do czasów początku państwa polskiego), w której mieszkają lub stworzenie legendy związanej z niezwykłym miejscem, które znają w swojej „małej ojczyźnie”.
Rozstrzygnięcie konkursu zaplanowane jest na 12 kwietnia 2024 r. w ramach obchodów Święta Chrztu Polski. Szczegóły już wkrótce na plakatach.
opracowanie: Justyna Owcarz
