JAK PODNIEŚĆ POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI NASTOLATKA?

Jak podnieść poczucie włansej wartości swojego dziecka? Dlaczego mimo chwalenia i komplementów moje dziecko ma niskie poczucie własnej wartości? 

Zapraszam do obejrzenia filmu rodziców nastolatków.

https://youtu.be/WtAI6h30Pxc

 

Rozmawiasz czy przemawiasz? 

Krótki test dla Rodziców. Sprawdź czy:

- umiesz rozmawiać z własnym dzieckiem?

- rozmawiasz czy przemawiasz?

- jak pokierować rozmową w trudnych dla dziecka sytuacjach, aby rozmowa ta była możliwie najbardziej satysfakcjonująca dla Was obydwojga?

Jeśli wyjdzie słabo, wierzę, że potrafisz zmienić podejście do rozmowy, bo zawsze warto zmienić w sobie coś, aby coś poprawiło się między tobą Rodzicu a twoim dzieckiem :) Trzymam kciuki! 

link do materiału: Rozmawiasz_czy....pdf

---

25 maja – Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego

Każdego roku, 25 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego, którego symbolem jest niezapominajka. Jest to dzień szczególny, poświęcony pamięci zaginionych dzieci oraz solidarności z ich rodzinami. Większość z nich odnajduje się w ciągu kilku, kilkunastu godzin, ale są też takie dzieci, które nie odnajdują się nigdy. Bądźmy uważni. W zakładce Pedagodzy/Rodzice kilka ważnych informacji. Zapraszam do lektury.

http://www.policja.pl/pol/kreci-mnie-bezpieczenst-1/30374,Miedzynarodowy-Dzien-Dziecka-Zaginionego.html

Ulotka_-_dzien_dzieci_zaginionych.pdf

---

Bezpieczne media. Poradnik dla rodziców # 

Zapraszam do lektury w linku poniżej. Poradnik zaczerpnięty został ze strony Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę.

broszura_Dziecko-i-media-19-09-2017.pdf

---

Mit czerwonego paska na świadectwie i sukcesu w dorosłym życiu

Ważny artykuł, który pozwala dostrzec „to co ukryte”

Wszyscy ludzie są potencjalnymi twórcami, potrzebne są tylko odpowiednie warunki dla zaistnienia ich utajonych możliwości.

CARL ROGERS, AMERYKAŃSKI PSYCHOLOG I PSYCHOTERAPEUTA

Gorąco polecam Państwa uwadze.

https://zdrowie.radiozet.pl/Psychologia/Psychoterapia/Mit-czerwonego-pasek-na-swiadectwie-i-sukcesu-w-doroslym-zyciu

---

JAK MOTYWOWAĆ I WSPIERAĆ DZIECI DO SYSTEMATYCZNEGO UCZENIA SIĘ POZA SZKOŁĄ? 

WSPIERAJ, ALE NIE WYRĘCZAJ.

Rodzice nie muszą na nowo uczyć się tego, co ich dziecko w szkole. Naukę pozostawmy dzieciom. Rodzice maja wspierać. W procesie uczenia się ważną rolę odgrywa samokontrola wykonanej pracy. Chodzi w niej o to, aby uczeń sam odkrył swoje błędy i sam je poprawił. Należy dziecko przyzwyczajać do podejmowania wysiłku, do pokonywania trudności, wtedy uwierzy we własne możliwości.

MĄDRZE MOTYWUJ

W obecnej, trudnej sytuacji  motywacja odgrywa jeszcze większą rolę niż dotychczas. Jest siłą pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy i rozszerzania własnych zainteresowań. Od kar lepsze są nagrody, ale stosowanie ich musi być ostrożne. Uznanie rodziców, ich pochwała dają dziecku poczucie, że rodzice doceniają jego trud i wysiłek włożony w naukę.

DOCENIAJ OSIAGNIĘCIA

Warto rozróżnić tutaj dwa pojęcia: osiągnięcia, a nie stopnie. W tym trudnym czasie należy wyjątkowo doceniać inne aspekty i cechy, które są tak ważne, by w skuteczny sposób realizować naukę takie jak samodyscyplina, systematyczność czy samo zainteresowanie  szkolnymi zadaniami i obowiązkami.

NIE POZWÓL DZIECKU, BY ŹLE MÓWIŁO O SOBIE

Często mamy okazję słyszeć, że dziecko źle mówi o sobie: „jestem głupi”, „nie dam rady”, „i tak mi się nie uda”. Są to głosy, które są wrogami sukcesu. Czasem nieświadomie nadajemy dziecku etykietę i tak o nim mówimy: „ten nie jest zdolny, ten powolny, ten zapominalski”. Sprawiamy, że dziecko tak zaczyna myśleć o sobie. Opatrywanie dzieci etykietami ogranicza ich nadzieję, marzenia i możliwości.  Lęk przed niepowodzeniem powoduje u tych dzieci występowanie tendencji do rezygnacji, formułowanie niskich aspiracji i niskich oczekiwań oraz unikanie zadań.

BUDUJ W DZIECKU POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI

Rolą rodziców jest pomóc wykształcić w dziecku energię i inicjatywę, budować wiarę w siebie i swoje możliwości. Rodzice pomagać mogą w odkrywaniu tego, co stanowi mocne strony dzieci oraz pomóc je umiejętnie rozwijać i wykorzystywać. Wiara we własne możliwości może zaprowadzić na sam szczyt, a jej brak powoduje utratę mnóstwa fantastycznych okazji – nie tylko do nauki.

 

WSKAZÓWKI, KTÓRE MOŻEMY WYKORZYSTAĆ W PRACY Z WŁASNYM DZIECKIEM:

Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka. Omawiając jego pracę, najpierw podkreśl dobre strony, wskazując nad czym warto jeszcze popracować. Czasami powstrzymaj się z oceną, zachęcaj do samooceny: „Nie jesteś zadowolony z efektów swojej pracy? Czy jest coś, co chciałbyś poprawić?”

Okazuj życzliwe zainteresowanie sprawami szkolnymi dziecka. Zamiast wypytywać i kontrolować, raczej słuchaj uważnie i okaż zrozumienie dla jego uczuć.

Gdy dziecko popadanie w kłopoty, zamiast krytykować i oceniać – dodaj mu otuchy: „Matematyki można się nauczyć, wierzę, że ty to potrafisz” i zachęcaj je do wyciągnięcia własnych wniosków: „Jak myślisz, dlaczego Ci to nie wyszło? Z czym masz kłopot? Czego potrzebujesz, żeby sobie z tym poradzić?”

Jeśli widzisz, że sprawy dziecka idą źle, nie wahaj się powiedzieć mu o tym, co cię martwi i czego od niego oczekujesz: „Widziałam, że nie wykonałeś wcześniejszego zadania. Oczekuję, że będziesz się bardziej angażował i odrabiał prace domowe. Jeżeli czegoś nie rozumiesz, chętnie Ci pomogę.”

Jeżeli dotychczas nadmiernie kontrolowałeś swoje dziecko – oddaj mu odpowiedzialność za naukę. Możesz zawrzeć z nim kontrakt: „Od dzisiaj nie będę naganiała Cię do lekcji. Jesteś już duży i wierzę, że sam potrafisz zaplanować sobie pracę. Zawsze możesz liczyć na moją pomoc, a raz w tygodniu chciałabym, żebyś zdawał mi relację jak sobie radzisz i z czym miałeś trudność.” (Można ustalić z dzieckiem, że zdawanie relacji będzie częściej jednak zawsze poinformuj go o tym)

Gdy dziecko o czymś zapomni, nie tłumacz go tylko pozwól mu ponieść konsekwencje i zachęć do wyciagnięcia wniosków.

Rozmawiaj z dzieckiem o jego zainteresowaniach, celach i planach na przyszłość. Zadawaj pytania, które skłaniają do zastanowienia: „W jaki sposób zamierzasz osiągnąć swój cel np. zostać informatykiem? Co dla Ciebie w życiu jest ważne?”

Interesuj się tym, co dziecko robi, rozmawiaj o tym, czego się nauczyło.

Wdrażaj dziecko do systematyczności, to teraz szczególnie ważne, naucz dobrej organizacji pracy i zadbaj o odpowiednie miejsce do nauki (stały kącik do pracy). Szkoła strukturyzuje czas – teraz tego brakuje, ale warto zadbać o to, by mimo wszystko nauka odbywała się we względnie stałych porach, by wprowadzić sobie jakiś rytm dnia.

Pomagaj dziecku w odrabianiu lekcji i pokonywaniu trudności – nie oznacza to jednak, że masz wykonać zadanie za dziecko! Pomóż mu zrozumieć polecenie, zaplanujcie poszczególne etapy niezbędne do wykonania zadania, w razie potrzeby udziel wskazówek.

Unikaj atmosfery napięcia, co z pewnością w tym wyjątkowym czasie jest szczególnie trudne, staraj się nie okazywać ciągłego niezadowolenia, lecz szukaj mocnych stron swojego dziecka i udzielaj mu wsparcia.

Chwal – nie tylko za osiągnięcia, ale przede wszystkim za włożony wysiłek.

Jeśli porównujesz dziecko, to porównuj do poprzedniego poziomu umiejętności – uświadamiasz mu w ten sposób postępy i motywujesz do dalszej pracy.

W przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez nie porażki – nie zaprzeczaj jego uczuciom mówiąc, że nic się nie stało, lecz nazwij jego uczucia: „Widzę, że jesteś niezadowolony/ rozczarowany…, że zadanie to sprawia Ci trudność”. Zachęć je do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponuj własne pomysły i wspólnie zdecydujcie, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania.

Kluczem do sukcesu jest miłość i akceptacja!!!

Najważniejszą sprawą w zakresie motywowania dzieci do nauki jest ich akceptacja przez rodziców. Dziecko, które wyrasta w atmosferze akceptacji, poczuciu, że jest kochane i szanowane, łatwiej przyjmie nasz punkt widzenia. Dziecko, który nabierze wiary i pewności siebie, łatwiej pokona problemy i chętniej będzie stawiało czoła przeciwnościom a tych przed nami niemało…

Opracowanie: źródło internetowe

Dziecko przewlekle chore - lektura warta uwagi!

link do lektury :) kliknij

choroby_przewlekle.pdf

 

Telefony dzieci - zmorą rodziców? A może jest dobre rozwiązanie  tego problemu!

link do artykułu, na który warto zwrócić uwagę :)

https://mamadu.pl/141395,pierwszy-telefon-dla-nastolatka-jak-zapewnic-mu-bezpieczenstwo

link do kontraktu, który można dostosować do własnych potrzeb ;) kontrakt_telefon_komorkowy.doc

 

Jak radzić sobie ze koronawirusem !!!

Jak zapobiegać rozprzestrzenianiu się koronawirusa oraz   radzić sobie z niepokojem z powodu wirusa,według  uznanych organizacji zdrowotnych.

 

Zapobieganie chorobie

(WHO)                                                                                                                   

• Myj często ręce, używając do tego mydła i wody – przynajmniej przez 20 sekund. W przypadku braku dostępu do mydła i wody należy użyć środka do dezynfekcji rąk na bazie co najmniej 60-procentowego alkoholu.
• Nie dotykaj oczu, nosa ani ust.
• Unikaj bliskiego kontaktu z osobami chorymi.
• Jeśli kaszlesz lub kichasz, zasłoń usta rękawem lub chusteczką. Chusteczkę od razu wyrzuć do zamykanego pojemnika na śmieci, następnie umyj ręce.
• Regularnie czyść powierzchnie środkiem dezynfekującym. Na przykład zawsze wycieraj blaty kuchenne i robocze.

 

Gdy źle się czujesz

(WHO)

• Nie podróżuj, jeśli masz gorączkę bądź kaszel. Po powrocie do domu skontaktuj się ze służbami medycznymi i poinformuj je, skąd wróciłeś(aś).
• Jeśli nie czujesz się dobrze, zostań w domu i zadzwoń do lekarza.

 

O maskach

(WHO)

Noś maskę, jeśli:

• Jesteś pracownikiem służby zdrowia i przebywasz w pobliżu pacjentów zarażonych COVID-19.
• Nic Ci nie dolega, ale zajmujesz się osobą z podejrzeniem zakażenia koronawirusem.
• Masz kaszel lub kichasz.
• Maski są skuteczne tylko wtedy, gdy ich stosowaniu towarzyszy częste mycie rąk środkiem na bazie alkoholu lub mydłem i wodą. Jeśli nosisz maskę, musisz wiedzieć, jak jej używać i jak ją prawidłowo zutylizować (zgodnie z zaleceniami w witrynie WHO).

 

Panowanie nad rosnącym niepokojem i stygmatyzacją

(WHO)

 

Zdajemy sobie sprawę, że ludzie mogą się niepokoić, odczuwać zdenerwowanie i lęk. Oto kilka ważnych rzeczy, które należy wziąć pod uwagę:

W sytuacji kryzysowej każdy może odczuwać smutek, stres, niepokój, lęk czy gniew.

Pomóc może wówczas rozmowa z kimś, komu ufasz, np. z przyjacielem, członkiem rodziny albo z osobami, które należą do tej samej społeczności.

Jeśli musisz zostać w domu, prowadź zdrowy styl życia, zadbaj o właściwą dietę, sen i gimnastykę.

Utrzymuj kontakt z najbliższymi telefonicznie i przez Internet, a także korzystaj ze wsparcia większej społeczności na Facebooku.

Nie sięgaj po papierosy, alkohol ani inne środki odurzające, żeby radzić sobie z emocjami.

Jeśli cała sytuacja przytłacza Cię, porozmawiaj z pracownikiem opieki zdrowotnej lub terapeutą. Odpowiednio wcześniej dowiedz się, dokąd należy się udać w razie problemów ze zdrowiem fizycznym lub psychicznym.

Opieraj się na faktach. Zbieraj informacje, które pomogą Ci rzetelnie oszacować ryzyko i umożliwią podjęcie adekwatnych środków ostrożności. Znajdź godne zaufania źródło, takie jak witryna internetowa WHO, sanepid czy Ministerstwo Zdrowia.

 

Depresja nastolatka

Na depresję choruje co najmniej 4 proc. nastolatków. Objawy depresyjne może jednak przejawiać co piąty. Tego typu problemy są wynikiem przede wszystkim osamotnienia młodego człowieka, bo bardzo często nie otrzymuje on właściwego wsparcia ze strony rodziny czy szkoły.

Co wskazuje na depresję u nastolatka?

Jeśli większość z poniższych objawów trwa u twojego dziecka przez dłużej niż dwa tygodnie, warto się zwrócić do specjalisty:

• drażliwość, chwiejność nastroju, impulsywność, pobudzenie psychoruchowe

• obniżony nastrój, apatia, niechęć do aktywności, które wcześniej sprawiały radość

• wycofanie się z relacji z rówieśnikami i rodziną, brak energii, bezczynność

• pogorszenie zdolności intelektualnych, problemy z koncentracją, pamięcią, gorsze stopnie w szkole

• zmiana apetytu - jego brak, chudnięcie lub przeciwnie – objadanie się

• zbyt mało lub zbyt dużo snu., nocna aktywność, niechęć do wstawania rano

• skargi na nudę, poczucie beznadziei

• zaniechanie dbałości o wygląd

• krytycyzm wobec siebie, nadwrażliwość z powodu odrzucenia, poczucie winy

• nasilone skargi na dolegliwości fizyczne – np. bóle brzucha, głowy

• autoagresja, samookaleczenie się, odurzanie (alkohol, leki, narkotyki)

• zainteresowanie tematyką śmierci i samobójstw.

 

Słowa ważne w depresji:

• Kocham Cię

• Jesteś dla mnie ważna/ważny

• Nie zostawię Cię

• Nie wiem co się z Tobą dzieje, ale chce Ci pomóc

 

Gdzie szukać pomocy?

• Każdy ma prawo prosić o pomoc. Można ją znaleźć m.in. na stronie internetowej: www.forumprzeciwdepresji.pl.

• Antydepresyjny telefon forum działa w każdą środę i czwartek w godzinach 17.00-19.00: (22) 594 91 00

• Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży: 116 111

• Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka: 800 12 12 12

• Historie nastolatków, którzy poradzili sobie z depresją – www.porcelanoweaniolki.pl

• Listę przydatnych kontaktów można znaleźć na stronie - www.pokonackryzys.pl

• Można też zadzwonić pod numer alarmowy 112

 

Znikające dzieci... Powinniście zobaczyć.

 

 

Co to jest mobbing?

Mobbing to przemoc stosowana przez grupę wobec tej samej osoby lub dwóch – trzech osób. Nazywany jest też przemocą grupową.

O mobbingu w klasie mówi się wtedy, gdy grupa uczniów przez dłuższy czas (od kilku miesięcy wzwyż) dręczy wybraną osobę lub kilka osób. Dręczenie ma wiele postaci, wyróżnia się przemoc psychiczną i fizyczną:

przemoc psychiczna – wyśmiewanie, przezywanie, rozpuszczanie plotek i obmawianie, komentowanie wypowiedzi ofiary na lekcjach, nieinformowanie jej o ważnych sprawach (np. o odwołanej lekcji) lub wprowadzanie w błąd (informowanie o tym, że dana lekcja została odwołana, chociaż nie jest to prawdą), izolowanie i ignorowanie na przerwach oraz podczas prac grupowych na lekcjach, prowokowanie, grożenie i szantażowanie,

przemoc fizyczna - bicie, kopanie, popychanie, opluwanie, zabieranie i chowanie rzeczy, niszczenie rzeczy, zmuszanie do wykonywania ośmieszających, poniżających lub odrażających czynności.

Ofiarami mobbingu często stają się uczniowie w specyficzny sposób wyróżniający się na tle klasy: słabsi (np. na wychowaniu fizycznym), mający trudności w nauce, niezdarni, chorzy, z wyraźnym defektem fizycznym, niemodnie ubrani, znacznie biedniejsi lub przeciwnie: znacznie bogatsi od innych.

Ostatni przykład pokazuje, że o tym, czy uczeń stanie się ofiarą, decydują również czynniki osobowościowe. Bardziej zagrożone są dzieci nieśmiałe, o postawach lękowych lub wrogich, samotne, z trudem nawiązujące kontakty rówieśnicze i niepotrafiące zebrać wokół siebie znajomych. Uważa się jednak, że w „sprzyjających” okolicznościach każde dziecko może stać się ofiarą.

Na pojawienie się mobbingu wpływa wiele czynników. Jednym z nich jest (często głęboko utajone) poczucie niższości, które popycha uczniów do dowartościowywania się kosztem innych. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy uczeń dodatkowo jest mało empatyczny, a jednocześnie potrafiący wywierać silny wpływ na innych. Prowodyrami czasem stają się również te dzieci, które same są ofiarami przemocy, np. w domu lub w innych, pozaszkolnych grupach rówieśniczych. Próbują wtedy odwrócić role i stać się katem dla kogoś innego.

Bierni obserwatorzy nie próbują przeciwstawić się przemocy zwykle ze strachu przed tym, że sami również staną się ofiarami. Boją się, że spadną w klasowej hierarchii i dołączą do dręczonego kolegi czy koleżanki.

Na to, że dziecko padło ofiarą przemocy grupowej, mogą wskazywać następujące zachowania:

dziecko nie chce chodzić do szkoły, budzi się w nocy, ma koszmary, nie może zasnąć, jest osowiałe i przygnębione, ma trudności z koncentracją uwagi, nie zaprasza do domu kolegów/koleżanek z klasy i nikogo nie odwiedza, kiedy wraca do szkoły po kilku dniach nieobecności, nie ma od kogo pożyczyć zeszytów.

Wiele dzieci nie mówi rodzicom o tym, że są dręczone przez klasę. Czasem wspominają o jednym czy dwóch kolegach, z którymi nie lubią się. Warto wtedy dopytać, jak wygląda ta relacja.

Jeśli rodzic zaczyna podejrzewać, że dziecko jest dręczone, powinien natychmiast powiadomić o tym szkołę, w szczególności wychowawcę klasy, pedagoga szkolnego i psychologa, a następnie monitorować podjęte przez nich działania. Może również skontaktować się z rodzicami uczniów, którzy według dziecka prowokują zaczepki i wspólnie z nimi podjąć kroki w celu poprawy sytuacji.

ji

---

KSIĄŻECZKI PSYCHOEDUKACYJNE

Zachęcam Państwa do przeczytania książeczek z serii " Bajki bez barier" Aleksandry Chmielewskiej. Jako, że są to ksiażki z przesłaniem, pozwolą one zarówno Wam Rodzice jak i Waszym pociechom lepiej zrozumieć problemy dzieci borykających się z różnego typu dysfunkcjami i niepełnosprawnością.

Czarodziejka_Autyzm.pdf

czapka-lamy-i-kotomierz_Dysleksja.pdf

Hubek_Kubek_zespol_Aspergera.pdf

Swiatelko_Zaburzenia_mowy.pdf

Zywe-srebro_ADHD.pdf

W przypadku problemów z otwarciem plików zachęcam do skorzystania ze strony www.swiatelkodladzieci.pl

Mam nadzieję, że książeczki te przyczynią się do ciekawego i aktywnie spędzonego czasu z dziećmi. Życzę przyjemnej lektury.

 

---

DEKALOG DLA RODZICÓW I WYCHOWAWCÓW

- Nie upokarzaj dziecka: bo ono, tak jak Ty, ma silne poczucie własnej godności.

- Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.

- Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru w miarę możliwości jak najczęściej.

- Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie,przeproś je i wytłumacz się.

- Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie kiedy popełniasz błędy.

- Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności  innych osób.

- Nie mów „zrobisz to,bo ja tak chcę” -  jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.

- Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić  „z  góry swego autorytetu”.

-  Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny. I nie musisz być w zgodzie z innym       dorosłym przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji.

- Gdy nie wiesz,  jak postąpić, pomyśl, jak Ty poczułbyś się, będąc dzieckiem .

- Staraj się być czasem adwokatem własnego dziecka .

Na podstawie: E. CYZ :Dziecko i jego prawa, ( 1992)

---

10 PORAD DLA RODZICÓW

DOTYCZĄCYCH BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA Z INTERNETU PRZEZ DZIECI

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem.

Bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z Internetem. Odkrywajcie wspólnie jego zasoby. Spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować Wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron (pomocny będzie edukacyjny serwis internetowy – www.sieciaki.pl). Jeśli Wasze dziecko sprawniej niż Wy porusza się po Sieci, nie zrażajcie się – poproście, by było Waszym przewodnikiem po wirtualnym świecie.

2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie.

Uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w Sieci, ani też wierzyć we wszystko co o sobie mówią. Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy mogą chcieć zrobić im krzywdę. Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach czyhających w Internecie i sposobach ich unikania.

3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci.

Dorośli powinni zrozumieć, że dzięki Internetowi dzieci mogą nawiązywać przyjaźnie. Jednakże spotykanie się z nieznajomymi poznanymi w Sieci może okazać się bardzo niebezpieczne. Dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie po uzyskanej zgodzie rodziców i zawsze w towarzystwie dorosłych lub przyjaciół.

4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych.

Dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Dziecko powinno zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie może przynieść podanie swoich danych osobowych. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego imienia, nazwiska, adresu i numeru telefonu.

5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci.

Wiele dzieci używa Internetu w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w Sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki).

6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka.

Często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, żeby dziecko Ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach; by wiedziało, że zawsze kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do Ciebie zwrócić.

7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści.

Wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Nasze działania w tym względzie pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej szerzące się przy użyciu stron internetowych, chatów, e-maila itp. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego ds. zwalczania nielegalnych treści w Internecie – Hotline’u (www.dyzurnet.pl). Hotline kooperuje również z operatorami telekomunikacyjnymi i serwisami internetowymi w celu doprowadzenia do usunięcia nielegalnych materiałów z Sieci.

8. Zapoznaj dziecko z NETYKIETĄ - Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie.

Przypominaj dzieciom o zasadach dobrego wychowania. W każdej dziedzinie naszego życia, podobnie więc w Internecie obowiązują takie reguły: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa itp. (zasady Netykiety znajdziesz na stronie www.sieciaki.pl) Twoje dzieci powinny je poznać (nie wolno czytać nie swoich e-maili, kopiować zastrzeżonych materiałów, itp.).

9. Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko.

Przyjrzyj się, jak Twoje dziecko korzysta z Internetu, jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w Sieci. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z Sieci (wzory Umów Rodzic-Dziecko znajdziesz na stronie www.dzieckowsieci.pl) oraz sposoby postępowania w razie nietypowych sytuacji.

10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami.

Internet jest doskonałym źródłem wiedzy, jak również dostarczycielem rozrywki. Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z oferowanego przez Sieć bogactwa.

Źródło: SIECI@KI.PL / FUNDACJA DZIECI NICZYJE

---

CYBERPRZEMOC

CYBERPRZEMOC – (ang. Cyberbullying) jest to prześladowanie, zastraszanie, nękanie i wyśmiewanie innych osób za pomocą technologii informacyjnych i komunikacyjnych, takich jak:

•  SMS i MMS,
•  e-mail,
•  witryny internetowe,
•  fora dyskusyjne,
•  blogi,
•  komunikatory typu GG,
•  czaty.

 FORMY CYBERPRZEMOCY

·  nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem Sieci;
·  włamania na konta pocztowe i konta komunikatorów w celu rozsyłania kompromitujących wiadomości;
· rejestrowanie niechcianych filmów i zdjęć;
· tworzenie ośmieszających stron www;
· publikowanie w Internecie lub rozsyłanie przy użyciu telefonu komórkowego kompromitujących informacji, zdjęć;
· podszywanie się w Sieci pod kogoś wbrew jego woli.

Prześladowanie przez Internet jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ złośliwe, kompromitujące czy poniżające treści są w bardzo krótkim czasie rozpowszechniane i zazwyczaj pozostają w sieci NA ZAWSZE, jako kopie na wielu komputerach, nawet po ustaleniu i ukaraniu sprawcy.

POWODY DLA KTÓRYCH INTERNETOWI CHULIGANI STOSUJĄ PRZEMOC:

·  przeżywanie radości ze zwyciężania, wynikające na przykład z potrzeby potwierdzenia swojej pozycji w grupie, bądź zbudowania swego wizerunku, 
·  wyrównanie doznanych krzywd, 
·  odwet za doznane upokorzenia podejmowany dla odreagowania frustracji spowodowanych np. zakłóceniami funkcjonowania rodziny lub nieprawidłowościami funkcjonowania środowiska szkolnego czy rówieśniczego
·  pozyskanie uwagi otoczenia, wołaniem o pomoc kierowaną do wszystkich, którzy o nich zapomnieli.

JAK ROZPOZNAĆ, ŻE DZIECKO JEST PRZEŚLADOWANE

·  wydaje się poirytowane, smutne lub zdenerwowane po zakończeniu rozmowy przez telefon lub korzystania z komputera.
·  izoluje się od lubianych znajomych i zajęć. 
·  gorzej się uczy lub okazuje złość albo niezadowolenie ze szkoły lub konkretnego przedmiotu. 
·  wykazuje nietypowe oznaki przygnębienia lub smutku.

SKUTKI CYBERPRZEMOCY

Cyberprzemoc może się wydawać niewielkim problemem, ponieważ nie występują żadne objawy przemocy fizycznej. Trzeba jednak zauważyć, że psychika dziecka, czy nastolatka jest bardzo delikatna i takie akty przemocy mogą się silnie na niej odbić i powodować, między innymi:

·  spadek samooceny,
·  depresję,
·  izolację od rówieśników,
·  lęki,
·  brak zaufania.

KILKA DOBRYCH RAD

·  nie ufaj osobom poznanym przez Internet;
·  nie podawaj swoich danych;
·  posługuj się nickiem;
·  dbaj o bezpieczeństwo swoje i swoich przyjaciół;
·  powiedz osobie, której ufasz, gdy coś w Internecie Cię zaniepokoi;
·  bądź ostrożny, gdy spotykasz się z kimś poznanym w sieci;
·  dbaj o swoje hasło jak o największą tajemnicę;
·  zabezpiecz komputer.

GDZIE SZUKAĆ POMOCY GDY SIĘ PADNIE OFIARĄ CYBERPRZEMOCY

Telefon dla Rodziców i Nauczycieli

Zadzwoń:  800 100 100  (telefon dostępny od poniedziałku do piątku w godz. 12:00 – 18:00)

lub napisz: pomoc@800100100.pl

Telefon dla dzieci i młodzieży

Zadzwoń : 116 111    ( dostępny codziennie od 12:00 do 22:00 )

lub online: WWW.116111.pl  

---